Μη θεωρήσεις φιλικό το λόγο των εχθρών σου

Η φράση είναι του Μένανδρου. Τον θυμήθηκα ακούγοντας χθες στο Ευρωκοινοβούλιο τους πολέμιους της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαγκωνίζονται στο ποιος/ποια θα στηρίξει περισσότερο τον Έλληνα πρωθυπουργό στην προοπτική ενός ηθελημένου ή αθέλητου Grexit. Με βρετανικό φλέγμα ο επικεφαλής του UKIP Ν. Farage (αλήθεια αυτός δεν είχε τάχατες παραιτηθεί από όλα τα κομματικά αξιώματα και θέσεις... μετά τις βουλευτικές εκλογές στη χώρα του και το όχι ικανοποιητικό αποτέλεσμα του κόμματός του;) ανέλυσε το τι σηματοδοτεί το Ευρώ σήμερα: πρόκειται για «το νέο Τείχος του Βερολίνου» είπε εμφατικά προτρέποντας τον κ. Τσίπρα να δείξει αξιοπρέπεια και «με το κεφάλι ψηλά» να βγάλει τη χώρα του (εμάς δηλαδή) από την ΕΕ. Οι πρώτοι μήνες θα είναι δύσκολοι, σημείωσε, αλλά στη συνέχεια θα ανακάμψετε έχοντας απελευθερωθεί από τους «νταήδες των Βρυξελών».

Είναι σίγουρο ότι ο ελληνικός λαός ένιωσε ένα σκίρτημα υπερηφάνειας να τον συνεπαίρνει, καθώς ο επικεφαλής του πλέον ευρωσκεπτικιστικού κόμματος της Γηραιάς Αλβιώνας έδινε συμβουλές στον πρωθυπουργό μιας οικονομικά αδύναμης χώρας που δεν έχει ακόμη αποφασίσει ακριβώς που θέλει να βρίσκεται το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής. Τα υποστηρικτικά αυτά λόγια ήρθαν να ενισχυθούν με τη δυναμική ομιλία της M. Le Pen, η οποία παίρνοντας  τη σκυτάλη τα είπε έξω από τα δόντια: κατήγγειλε τη λιτότητα που είναι συνώνυμο του Ευρώ· αποκάλυψε το ρόλο του Ευρώ που δεν είναι παρά το «κρεματόριο» για τις χώρες του Νότου· επικαλέστηκε τον νομπελίστα Krugman για να δώσει έξτρα κύρος στην ανάλυσή της και για να πει στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι η έξοδος από το Ευρώ θα είναι για την Ελλάδα κάτι σαν μια προοπτική σε έναν κήπο της Εδέμ και μια εναλλακτική που πρέπει ο ίδιος να αποτολμήσει έχοντας στα χέρια του το Όχι του δημοψηφίσματος, για το οποίο δεν παρέλειψε να πει πόσο χάρηκε για τη διενέργειά του και την κατάληξή του.

Δεν ξέρω πώς ένιωθε ο κ. Τσίπρας ακούγοντας τους  αρχηγούς δύο παραπλήσιων εκδοχών της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς να τον ενισχύουν προς μια προοπτική που είναι τόσο επιθυμητή από μια αριστερή μερίδα του κόμματός του. Δεν ξέρω πώς νιώθει κάποιος όταν έρχεται εμπειρικά αντιμέτωπος με μια πραγματικότητα που μέχρι τότε την εκλάμβανε σαν ένα αυθαίρετο αφήγημα πολιτικών του αντιπάλων. Δεν ξέρω αν έκανε τη σκέψη ότι αυτά που λένε η Le Pen και ο Farage είναι πανομοιότυπα με τα λεγόμενα του δικού του κομματικού εταίρου (ΑΝΕΛ) ούτε τι μπορεί να πέρασε από το μυαλό του όταν πήρε το λόγο ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής για να υπερασπιστεί το Όχι στο δημοψήφισμα παπαγαλίζοντας αντιευρωπαϊκές κορώνες και σλόγκαν της αντιγερμανικής προπαγάνδας σαν κι αυτά που πλάθονται στην εγχώρια δημόσια φρασεολογία και διαπερνούν εγκάρσια την πολιτική σκηνή.

Ξέρω ότι πολλοί άλλοι νιώσαμε υπερβολικά δυσάρεστα. Η δυσαρέσκειά μας μεγαλώνει και από τη όλη σιωπή: η ακροδεξιά (εθνικολαϊκιστική και ναζιστική) ψηφίζει Όχι κερδίζοντας νομιμοποίηση μέσα στην πρωτόγνωρη αυτή ταραχή την οποία βιώνουμε. Πολλοί από αηδία απωθούν αυτή την πραγματικότητα μιας κοινής σύμπλευσης στο δημοσκοπικό δίλημμα και ίσως γι’αυτό τα βάζουν άδικα με όσους αναδεικνύουν αυτή την ανάρμοστη σύμπλευση. Οι πιο κυνικοί θεωρούν, ωστόσο, ότι ήρθε η ώρα της πολιτικής λεηλασίας της ακροδεξιάς ανεξαρτήτως κόστους για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τον λογαριασμό, να δούμε τι είχαμε και τι απέμεινε στην ακροδεξιά σκηνή, θα τον κάνουμε μετά. Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν πάντως ότι η ακροδεξιά διατηρεί τις δυνάμεις της. Όμως, ο στόχος τώρα είναι άλλος και γι’αυτό μένουμε προσηλωμένοι στην επιδίωξη της ευρωπαϊκής μας προοπτικής.

 Δημοσιεύθηκε στη ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

http://metarithmisi.gr/%CE%BC%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CF%8E%CE%BD/