 |
| Εκδόσεις Gutenberg |
Το φαινόμενο της διαχείρισης των 'ξένων', των δικαιοπολιτικών διλημμάτων που τίθενται και των πρακτικών θεμάτων που ανακύπτουν, δεν ήταν καινούριο για τις χώρες αυτές. Για την Ελλάδα όμως το φαινόμενο ήταν νέο και η αμηχανία με την οποία το αντιμετώπιζε (και συνεχίζει να το αντιμετωπίζει) τόσο το ελληνικό κράτος όσο και η ελληνική κοινωνία μεγάλη.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το περιοδικό ήταν σχετικά πρόδρομο στην ενασχόλησή του με το θέμα της πολυπολιτισμικότητας. Όπως μάλιστα διατύπωνε η συντακτική επιτροπή του τεύχους στα Προλεγόμενα, 'η έννοια της πολυπολιτισμικότητας επιστημονικά δεν έχει ακόμη αποκτήσει το νόημα που της ανήκει'. Δεκατρία χρόνια μετά το περιοδικό Επιστήμη και Κοινωνία προσεγγίζει εκ νέου το θέμα. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά. Ένα ανοικτά φιλο-ναζιστικό κόμμα εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο με 18 βουλευτές, η ρατσιστική βία έχει ενταχθεί στην καθημερινότητα, ο ακροδεξιός λόγος αποκτά όλο και μεγαλύτερη πειστικότητα σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει καταλήξει μία από τις πιο ξενοφοβικές της Ευρώπης.
Στο τεύχος γράφουν περί πολυπολιτισμικότητας:
Θάλεια Δραγώνα, Δημήτρης Χριστόπουλος, Γιώργος Αγγελόπουλος, Βασίλης Αράπογλου και Άννα Φραγκουδάκη.
